Eisen aan de kabelconstructie
Controleer vóór het leggen van de kabel of de kabel mechanische schade heeft en of de kabelhaspel intact is.Voor kabels van 3 kV en hoger moet een weerstandsspanningstest worden uitgevoerd.Voor kabels onder 1 kV, een 1 kV-megohmmeterkan worden gebruikt om de isolatieweerstand te meten.De waarde van de isolatieweerstand is over het algemeen niet minder dan 10MΩ.
Voordat met de graafwerkzaamheden voor de kabelsleuf wordt begonnen, moeten de ondergrondse leidingen, de bodemkwaliteit en het terrein van het bouwgebied duidelijk worden begrepen.Bij het graven van sleuven in gebieden met ondergrondse leidingen moeten maatregelen worden genomen om schade aan de leidingen te voorkomen.Bij het graven van sleuven in de buurt van palen of gebouwen moeten maatregelen worden genomen om instorting te voorkomen.
De verhouding tussen de buigradius van de kabel en de buitendiameter van de kabel mag niet kleiner zijn dan de volgende gespecificeerde waarden:
Voor papiergeïsoleerde meeraderige stroomkabels is de loden mantel 15 keer en de aluminium mantel 25 keer.
Voor papiergeïsoleerde eenaderige stroomkabels zijn de loden mantel en de aluminium mantel beide 25 keer.
Voor met papier geïsoleerde besturingskabels is de loden mantel 10 maal en de aluminium mantel 15 maal.
Voor met rubber of kunststof geïsoleerde meerkernige of enkelkernige kabels is de gepantserde kabel 10 keer en de ongewapende kabel 6 keer.
Voor het rechte gedeelte van de direct ingegraven kabellijn moeten, als er geen permanent gebouw is, markeringspalen worden ingegraven, en ook markeringspalen moeten worden ingegraven bij de verbindingen en hoeken.
Wanneer de 10 kV met olie geïmpregneerde papiergeïsoleerde voedingskabel wordt geconstrueerd onder omstandigheden van een omgevingstemperatuur onder 0℃, moet de verwarmingsmethode worden gebruikt om de omgevingstemperatuur te verhogen of de kabel te verwarmen door stroom door te laten.Bij verwarming door stroomdoorgang mag de stroomwaarde de nominale stroomwaarde die door de kabel is toegestaan niet overschrijden en mag de oppervlaktetemperatuur van de kabel niet hoger zijn dan 35 graden.℃.
Wanneer de lengte van de kabelleiding de door de fabrikant opgegeven productielengte niet overschrijdt, moet de volledige kabel worden gebruikt en moeten verbindingen zoveel mogelijk worden vermeden.Als er verbindingen nodig zijn, moeten deze zich ter hoogte van het mangat of handgat van de kabelsleuf of kabeltunnel bevinden en goed gemarkeerd zijn.
Kabels die direct ondergronds worden begraven, moeten worden beschermd door pantsering en een anticorrosielaag.
Voor kabels die direct ondergronds worden ingegraven, moet de bodem van de sleuf vlak worden gemaakt en verdicht voordat deze wordt ingegraven.Het gebied rond de kabels moet worden opgevuld met 100 mm dikke fijne grond of löss.De grondlaag moet worden afgedekt met een vaste betonnen afdekplaat en de tussenvoegen moeten worden beschermd met een betonmantel.Kabels mogen niet in grondlagen met afval worden begraven.
De diepte van direct ingegraven kabels van 10 kV en lager is over het algemeen niet minder dan 0,7 m, en niet minder dan 1 m in landbouwgrond.
Kabels die in kabelgoten en tunnels worden gelegd, moeten worden gemarkeerd met borden aan de uiteinden, aansluitingen, tussenverbindingen en plaatsen waar de richting verandert, met vermelding van de kabelspecificaties, modellen, circuits en toepassingen voor onderhoud.Wanneer de kabel een binnensleuf of kanaal binnengaat, moet de anticorrosielaag worden verwijderd (behalve de buisbescherming) en moet er antiroestverf worden aangebracht.
Wanneer kabels in betonnen pijpblokken worden gelegd, moeten er mangaten worden aangebracht.De afstand tussen de mangaten mag niet groter zijn dan 50 meter.
Mangaten moeten worden geïnstalleerd in kabeltunnels met bochten, takken, waterputten en locaties met grote hoogteverschillen.De afstand tussen de mangaten in rechte stukken mag niet groter zijn dan 150 meter.
Als tussenkabelverbindingen kunnen naast gewapend betonnen beschermdozen ook betonbuizen of hardkunststofbuizen worden gebruikt.
Wanneer de lengte van de kabel die door de beschermbuis gaat minder dan 30 m bedraagt, mag de binnendiameter van de beschermbuis met recht gedeelte niet minder zijn dan 1,5 keer de buitendiameter van de kabel, en niet minder dan 2,0 keer als er één bocht is, en maar liefst 2,5 keer als er twee bochten zijn.Wanneer de lengte van de kabel die door de beschermbuis gaat meer dan 30 meter bedraagt (beperkt tot rechte stukken), mag de binnendiameter van de beschermbuis niet minder zijn dan 2,5 maal de buitendiameter van de kabel.
De aansluiting van de kabelkerndraden moet worden uitgevoerd via een ronde mofverbinding.Koperen kernen moeten worden gekrompen of gelast met koperen hulzen, en aluminium kernen moeten worden gekrompen met aluminium hulzen.Voor het verbinden van koperen en aluminium kabels moeten koper-aluminium verbindingsbuizen worden gebruikt.
Alle kabels met aluminium kern zijn gekrompen en de oxidefilm moet vóór het krimpen worden verwijderd.De algehele structuur van de hoes mag na het krimpen niet worden vervormd of gebogen.
Alle ondergronds begraven kabels moeten worden geïnspecteerd op verborgen werkzaamheden voordat ze worden opgevuld, en er moet een voltooiingstekening worden opgesteld om de specifieke coördinaten, locatie en richting aan te geven.
Het lassen van non-ferrometalen en metalen afdichtingen (algemeen bekend als loodafdichting) moet stevig zijn.
Bij het leggen van kabels buitenshuis moet elke kabel, wanneer deze door een kabelhandgat of mangat gaat, worden gemarkeerd met een plastic bord, en het doel, het pad, de kabelspecificatie en de legdatum van de kabel moeten worden gemarkeerd met verf.
Bij projecten voor het verborgen leggen van buitenkabels moet de voltooiingstekening voor onderhouds- en beheerdoeleinden aan de exploitant worden overhandigd wanneer het project is voltooid en ter acceptatie worden aangeboden.
Posttijd: 24 juni 2024
